Gewoon, stenen?

Nee toch?! Ik kan niet uitleggen wat ik met stenen heb. Ik moet ze vasthouden, erop zitten, ze zoeken én als ze het mij toestaan meenemen. Blij word ik ervan! Ik verwonder mij hoe Moeder Aarde dit maakt. Hoe kan het dat met de hardheid van steen ze zo glad, zacht en rond kunnen zijn?

Mijn eerste Crystal Skull

Ik had altijd een afkeer van schedels en skeletten. Ik wist van het bestaan van kristallen schedels en dat mensen met hun wijsheid werkten. Ongeveer twee jaar geleden ontmoette in mijn eerste Crystal Skull: versteend koraal. Toen Koraaltje zag moest ik hem vasthouden en ik werd overspoeld door tranen van herkenning. Ik kon niet anders dan hem meenemen. Hij was de eerste van vele die volgenden. Koraaltje weekt kwijtgeraakte herinnering los en brengt ze terug in het nu.